Ale numery

Lag_okladkaPrasa dogorywa. Ta bardziej ambitna w każdym razie, bo tabloidy wciąż trzymają się nieźle. Jest nawet gorzej niż to widać z zewnątrz – także owe mocne zdawałoby się tytuły jadą na oparach. Myślicie, że taka na przykład „Polityka” nie nabiera wody mimo sztormów? Że nic się jej nie ima, bo trzyma sznyt? Że jakościowe dziennikarstwo zawsze znajdzie odbiorcę? O, szczęśliwe w swej ufnej niewiedzy lemingi i dziobaki! Nawet nie podejrzewacie, ilu naczelnych robi pewną minę do złych kart. Policzcie uważnie strony z reklamami, tekstami sponsorowanymi, „wspólnymi akcjami społecznymi”, zobaczcie, jak niewiele miejsca zostaje na materiały redakcyjne, po czym przytomnie zauważcie, że kiedyś tych śmieci nie było tak wiele. Na naszych oczach opiniotwórcza prasa podcina sobie gardło, ograniczając materiały własne, bo żeby wyjść na swoje, musi dziś sprzedać więcej reklam niż wczoraj. Albowiem dramatycznie potaniały. Nieoficjalnie, w cennikach tego nie zauważycie; w rzeczywistości jednak rabaty sięgają już, bywa, dziewięćdziesięciu procent. Budżet reklamowy kurczy się i odpływa, trzeba machać mu przed nosem większą marchewką. To ma krótkie nogi, czytelnik oczekuje od pism markowych nie tsunami reklam przecież, zaraz zatem ta prowizorka rozsypie się jak domek z kart. Jeśli myślicie, że rok 2012 był dla prasy zły, poczekajcie na 2013. Majowie kropnęli się o rok. Przynajmniej w kategorii żurnalistyki.

Hey_AshJest niefajnie. Jak nigdy. Gdzie się rozejrzeć, nawet bardzo dobrzy autorzy i redaktorzy rozpaczliwe szukają jakiejś innej roboty, bo z sensownego dziennikarstwa – jak w tej chwili widać z całą jaskrawością – już za chwilę nie da się wyżyć. A nie każdy, i dobrze, gotów jest się szmacić w brukowcu lub jak młotkowy przy taśmie tłuc kretyńskie niusy na masę w internetowym serwisie.

Tym bardziej cieszy, że wbrew owym ponurym trendom pojawiają się na papierze nowe tytuły. W roku 2012 zdechły były: „Playbox”, „Play”, a przed chwilą „Komputer Świat Gry”, z coraz większym trudem ucieka przed kosą „Neo”. A tu proszę – debiutuje z założenia bezczelnie niszowy magazyn, o prowokacyjnej nazwie „Lag” (miejmy nadzieję, że nie zwiastuje to kłopotów z regularnością).

Ma to być nie kolejny raport o grach z formatem spod obowiązującej sztancy, a pismo stricte publicystyczne. Jak czytam na stronie magazynu:

Lag to magazyn o grach i graczach. W przyjemnej oprawie przeczytasz o grach i ich miejscu w życiu ludzi, o drugim dnie elektronicznej rozrywki i jej wpływie na otaczający świat, o marzeniach i słabościach graczy.

Szczerze mówiąc, brzmi to trochę zbyt enigmatycznie, by mnie zachęcić, ale lepsze wrażenie robi lista autorów. Jako czytelnicy Jawnych Snów dobrze znacie kilka osób z tego grona, rekomendacja jest zbędna. „Lag” wypełnili tekstami: Marzena Falkowska, Maciej Frączyk, kairo, Bartłomiej Nagórski, Michał Ochnik, Łukasz Odziewa, Łukasz Orbitowski, Michał Ostasz, Karolina Piwowarczyk, Marceli Szpak, Adam Wieczorek. Redaktorem naczelnym i wydawcą jest Arkadiusz Bartnik.

Lag_Wiedzmin

Więcej informacji o „Lagu” znajdziecie na stronie pisma. Tam też się dowiecie, jak je zamówić.

***

A skoro już mowa o nowych tytułach prasowych, które z tupetem płyną pod prąd, pozwolę sobie na odrobinę prywaty. Właśnie trafił do empików i saloników prasowych pierwszy numer magazynu literacko-kulturalnego „Chimera”.

ChimeraW miesięczniku tym nie ma co prawda ani słowa o grach wideo, ale już w kolejnym numerze ten temat niemal na pewno będzie obecny. Poza tym wszelkie znaki na niebie, ziemi i w oceanach zwiastują, że (oprócz między innymi autora tych słów, który teraz coś tam dziabnął o antropocentryzmie jako narcyzmie gatunkowym) będzie w „Chimerze” już od przyszłego miesiąca publikował Paweł Schreiber. Paweł startuje jako krytyk teatralny, a ja zostałem zaproszony do współpracy przez redaktora naczelnego Rafała Bryndala jako gość od – bo ja wiem – panoramicznego oglądu różnych zjawisk, ale nie chcemy na tym poprzestać. Chcemy być też w „Chimerze” aktywną frakcją Jawnych Snów.

Jedynie dycha za sto stron słowa i fajnych ilustracji na świetnym papierze. No kurczę, to jak za darmo – tylko brać!

20 odpowiedzi do “Ale numery

  1. Void

    Chętnie kupię. Zawsze marzył mi się magazyn poświęcony przemyśleniom na temat gier, a nie przedrukowujący zapowedzi, które w erze internetu już dobrze znam sam.

    Odpowiedz
  2. Dominik Głowacki

    Zamówiłem Laga w ciemno, z ciekawości. Szkoda, że nie dotarł przed świętami (że nie obudziłem się szybciej ze złożeniem zamówienia?) i teraz będę musiał uzbroić się w cierpliwość. Na tekst o Ash będę jednak czekać z przyjemnością, bo koniec końców nasmarowała go moja kumpela. No i, nawiasem, co oczywiste, trzymam kciuki za rozwój magazynu! ;)

    Odpowiedz
  3. Tav

    Przedsięwzięcie nawet nie ryzykowne, co brawurowe – przynajmniej w kraju, w którym tak naprawdę nigdy nie było poważnej prasy o grach z prawdziwego zdarzenia, a kultura grania została niepodzielnie zawłaszczona w latach 90. przez przaśno-chałupniczy fandom miłośników fantastyki, co gorsza świadomie operujący językiem skierowanym do czytelników w wieku gimnazjalnym.

    Sam zostałem przez to środowisko niejako „wychowany” i mam do niego spory sentyment, ale nieraz chętnie ukręciłbym łeb jego dogorywającym zwłokom na rynku prasowym. Ile można!

    Lag wygląda (fantastyczna szata graficzna!) kapitalnie i niezwłocznie zamawiam egzemplarz!

    Odpowiedz
  4. zi3lona

    Właśnie, szata graficzna bardzo mi odpowiada. I też się zgapiłam z zamówieniem, bo zrobiłam to dopiero wczoraj, pewnie poczytam dopiero w styczniu… Mam nadzieję, że inicjatywa wypali, bo czegoś takiego mi brakowało.

    Odpowiedz
  5. Adam Skrzypkowski

    Przeczytałem w autobusie i jestem rozczarowany, generalnie zgadzam się z wpisem na Open Beta http://openbeta.pl/z-braku-lagu-o-zinie-z-ambicjami/ ALe może nie jestem targetem i przy zakupie nie powinienem się kierować wyłącznie Waszą rekomendacją oraz listą nazwisk autorów?

    Ciekawe, że czytając magazyn czułem się, jakbym przeglądał bloga, za to Jawne bardziej kojarzą mi się z wydawnictwem papierowym ;)

    Odpowiedz
      1. Michał Gancarski

        O, marzec! Bo przyznaję, że trochę mi brakowało ręki redaktorskiej w pierwszym numerze. Newsowe elementy chyba też nie są potrzebne, bo z siecią nie da się pod tym względem konkurować. Więcej jeszcze dłuższych form!

        Odpowiedz

Skomentuj Adam Skrzypkowski Anuluj pisanie odpowiedzi

Twój adres e-mail nie zostanie opublikowany. Wymagane pola są oznaczone *