Cześć, Mamo! – powiedziałem, a jednocześnie zdziwiłem się, że matka mieszka w Niemczech. Po przebudzeniu zdziwienie było nieco mniejsze. Inna sprawa, że mój wczorajszy sen przyniósł więcej rewelacji. Na podłodze leżała gadająca głowa starego Davida Bowiego – trochę jak u Kota z Cheshire. Za jednym z okien stał olbrzymi iMac, ale prawdziwą jazdę bez trzymanki przyniósł dopiero widok z innego okna: na dnie jeziora leżały samochody z ludźmi, którzy machali do mnie rękami poruszanymi (chyba…) falującą wodą. Sitowie miało zieleń traw z „Przyczajonego tygrysa, ukrytego smoka”. To śnienie da się oczywiście wytłumaczyć: matka chce odwiedzić znajomą mieszkającą za zachodnią granicą, w redakcji mam dostęp do iMaca. Stary (!?) David Bowie nasuwa skojarzenie z procesem jego przyspieszonego starzenia w „Zagadce nieśmiertelności” Tony’ego Scotta (której ostatnio nie widziałem, ale czytałem o synu Bowiego – Duncanie Jonesie). Machające trupy są prawdopodobnie reminiscencją urazówki oglądanej przed zaśnięciem w „Siostrze Jackie”. Być może. Być może też jednak wszystko wywołała atmosfera zbliżających się świąt, w co – jako przedstawiciel „lewicowo-liberalnej relatywistycznej cywilizacji śmierci” – szczerze wątpię. Jakby nie było, życzę Wam, Czytelnikom Jawnych Snów, spokojnych (dalekich od mojego snu) świąt Wielkiej Nocy!

PS3 Mam nadzieję, że wygrałem w kategorii „najdziwniejsze życzenia świąteczne”. Nagrodę proszę przesłać do Niemiec. Pod moją nieobecność odbierze ją David. Dlaczego? Bo wie.