Na początek – naprawdę, bardzo się cieszę, że program Games in Schools istnieje. Jest prowadzony pod auspicjami Unii Europejskiej (a konkretniej – European Schoolnet, czyli porozumienia ministrów edukacji UE) i zajmuje się wprowadzaniem i wykorzystaniem gier wideo w szkolnych programach nauczania. W Polsce jego efektów pewnie jeszcze za bardzo nie widać, ale miejmy nadzieję, że będą coraz bardziej przenikać do świadomości nauczycieli. Bo przyznacie, że gra jest warta świeczki. Jest jednak jedno – spore – ale. Zajrzałem bowiem do podręcznika dla nauczycieli, podsumowującego przeprowadzone w czasie programu badania.

Pozwolę sobie po prostu cytować, bez komentarza:

RPG (Role Playing Games, czyli gry fabularne) – w tych grach użytkownicy przyjmują na siebie rolę jednej z postaci. Postać ta posiada cechy, które mogą ulegać zmianom w toku gry, jak zdrowie, siła i różne umiejętności. Przykładem może być gra SimCity, popularna gra RPG, która pozwala graczom budować całe miasta i zrozumieć proces urbanizacji.

„Simcity” – eRPeG jakich wiele.

Albo tak:

RTS (Real Time Strategy, czyli strategiczne gry czasu rzeczywistego) – te gry opierają się zasadniczo na strategii. Gracze kontrolują nie tylko finansowe, ale również militarne aspekty armii lub jakiejś populacji i muszą podejmować szybkie, strategiczne decyzje. Badanie przeprowadzone przez Jenkinsa i  Squire’a (2003) pokazuje, w jaki sposób Civilization III, popularna gra RTS, może być wykorzystana w szkołach na lekcjach historii i geografii.

Jedziemy dalej:

Gry przygodowe – w takiej grze fabuła oparta jest na jakiejś opowieści. Gracze przemieszczają się w skomplikowanej rzeczywistości, zbierają różne przedmioty i podejmują wyzwania aż dojdą do celu. Ten gatunek gier, początkowo oparty na tekście, rozwinął się w grafice 2D (np. King’s Quest) i 3D (np. EverQuest).

Jako najważniejszy przedstawiciel gier wyścigowych została podana gra „Racing Academy” (znacie?), a jednym z kluczowych gatunków gier są „labirynty”, wśród których brylują „Pacman” i jego edukacyjny wariant, „PacWriter”.

„Racing Academy”. Gra znana i lubiana.

Autor – dr Patrick Felicia z Waterford Institute of Technology – miał widać do tematu dość luźne podejście, ale to przykre, że uczący nauczycieli nauczyciel akademicki nie pomyślał, że warto się trochę douczyć w dziedzinie, której chce się nauczać. Jeszcze smutniejsze jest to, że dokument powstał w roku 2009, i od tego czasu nikt nie poprawił występujących w nim kwiatków. Przypuszczam, że byłoby to zbyt kosztowne, bo wymagałoby powołania w transparentnej procedurze międzynarodowego grona ekspertów, które w toku szesnastu posiedzeń i czterech bankietów stwierdziłoby, czy „SimCity” jest grą RPG, a „Everquest” – przygodówką.

Gdybyś jednak, droga Biurokracjo UE, zdecydowała się na taki krok – czekam niecierpliwie na list od Ciebie. Chętnie pomogę, no bo wiesz, kredyt mieszkaniowy.