Wiem, że późne informowanie o wydarzeniach na Jawnych spotyka się tu z (zasłużoną) krytyką, ale lepiej późno niż wcale, prawda? W Krakowie w ciągu najbliższych dwóch dni czekają nas takie okołogrowe eventy:
Od kilku lat, wraz z Piotrkiem Czarnotą i Mateuszem Kubikiem, prowadzę w krakowskiej Radiofonii audycję „Klimatyzator”. Formułę mamy bardzo luźną – mówimy o muzyce, którą prezentujemy, a poza tym zachowujemy się jak w trakcie spotkania w pubie, dzieląc się przeżyciami z minionego tygodnia.
Od czasu do czasu robimy odcinek specjalny, w którym pojawia się wyłącznie muzyka z gier wideo lub z grami związana. Skupiamy się wtedy na dyskusjach o tym właśnie medium. Opowiadamy w co ostatnio graliśmy, co nam się podobało, a co nie, czasem przechodząc w dywagacje na temat natury gier i tego jaka przed nimi jawi się przyszłość. Nie ma tu ani krzty akademickości, nie ma zacięcia ludologicznego. Po prostu rozmawiamy jak dwaj hobbyści – jeden z pecetem, drugi z PS3.
Organizatorzy GRAkademii (o której pisaliśmy TUtaj) zapraszają na kolejne spotkanie – pierwsze z cyklu zatytułowanego Grakademik. Idea: rozmowy o grach, w których uczestniczą i zaproszeni goście, i widownia. Termin: piątek, 9 listopada, godz. 18.00. Miejsce – klubokawiarnia La Pies w Łodzi (ul. Kościuszki 49/51). Łodzianie (i nie tylko) – niech Was tam nie zabraknie!
W NASTĘPNY weekend, 29-go września zapraszamy do Łodzi na bardzo ciekawie zapowiadającą się imprezę – Grakademię. Za tym przedsięwzięciem stoi Koło Naukowe Badaczy Gier UŁ. Hasło wiodące pierwszej edycji to „Wychowanie do grania w rodzinie”. Tematy wystąpień będą się koncentrować na grach familijnych i graniu w gromadzie. Na przykład rodzinnej. To zagadnienie, które próbowaliśmy już na Jawnych Snach nieśmiało poruszać (w tekstach Olafa Szewczyka i Dawida Walerycha) – tym chętniej wybiorę się więc do Łodzi. Kiedy już posłucham, co mają do powiedzenia prelegenci, będę też mógł sobie trochę pograć – organizatorzy przygotowali dla uczestników również część praktyczną. W niej – gry od „Tekken Tag Tournament 2” (oczywiście będzie turniej) do „Little Big Planet”.
Michaël Samyn,wraz z życiową partnerką Aureią Harvey tworzący studio Tale of Tales, to postać, której chyba nie trzeba szczególnie przedstawiać czytelnikom Jawnych Snów. O grach Tale of Tales – „The Endless Forest”, „The Path”, „The Graveyard” i „Fatale” – pisaliśmy tu wielokrotnie i wielokrotnie używaliśmy ich jako punktów odniesienia, bo to jedne z najciekawszych i najbardziej udanych przedsięwzięć, jakie dotąd podjęto w dziedzinie art games. Michaël Samyn oprócz bycia projektantem jest też aktywnym uczestnikiem okołogrowego dyskursu – pisze bloga o art games, uczestniczy w dyskusjach o grach, chętnie rozmawia z fanami, przy każdym projekcie prowadzi wnikliwe i frapujące blogi deweloperskie (ostatnio na przykład o nowym projekcie „Bientôt l’été”). Przyznam, że to jedna z moich ulubionych postaci growego świata (obok wspomnianej już Aurei Harvey, Iana Bogosta i Jane McGonigal) i staram się śledzić z uwagą jego poczynania.
Trzeciego i dziesiątego lipca w krakowskim Bunkrze Sztuki odbyły się dwa spotkania poświęcone grom wideo i ich związkom ze współczesną sztuką: “Game Over?” i warsztaty “DIY”. Wybrałem się na nie z ciekawości, nie jako koneser sztuki, ale jako zapalony gracz, zainteresowany szerszym kontekstem, w którym gry wideo funkcjonują. Z tego powodu nie przygotowywałem się do zdania pisemnej relacji. O jej napisanie poprosił mnie jednak Paweł, co też czynię.
W pierwotnej wersji artykułu wykorzystaliśmy bez pozwolenia fotografię „Polska” Pana Pawła Wołochowicza. Bardzo przepraszamy Autora za naruszenie jego praw. Jednocześnie zapraszamy na jego stronę internetową: http://pawelwolochowicz.pl/ .
Tekst pierwotnie pojawił się na zamkniętym forum gamedevelopers.pl. Wywołał na tyle dużą i ciekawą dyskusję, że postanowiłem go po delikatnych zmianach opublikować w Jawnych Snach. Wszak zamieszczona poniżej problematyka może dotyczyć każdego z nas.
Od pewnego czasu namiętnie czytam polskie fora poświęcone tworzeniu gier, poznaję mnóstwo powstających produkcji i bacznie przyglądam się filozofiom, którym hołdują poszczególni twórcy. Muszę przyznać, że po tych obserwacjach miota się we mnie kilka dość krytycznych spostrzeżeń, którym wreszcie muszę dać upust. Ich dławienie może w końcu doprowadzić do bolesnych wrzodów żołądka.
Na początek – naprawdę, bardzo się cieszę, że program Games in Schools istnieje. Jest prowadzony pod auspicjami Unii Europejskiej (a konkretniej – European Schoolnet, czyli porozumienia ministrów edukacji UE) i zajmuje się wprowadzaniem i wykorzystaniem gier wideo w szkolnych programach nauczania. W Polsce jego efektów pewnie jeszcze za bardzo nie widać, ale miejmy nadzieję, że będą coraz bardziej przenikać do świadomości nauczycieli. Bo przyznacie, że gra jest warta świeczki. Jest jednak jedno – spore – ale. Zajrzałem bowiem do podręcznika dla nauczycieli, podsumowującego przeprowadzone w czasie programu badania.
Pozwolę sobie po prostu cytować, bez komentarza:
Zasadnicza pretensja, którą zwykle, drodzy Czytelnicy, macie do działu „Akademia” na Jawnych Snach, brzmi „ale dlaczego tak późno informujecie”? Dzisiaj, niestety, znów macie do niej prawo. Mea culpa. Mogę się tłumaczyć, że na dłuższą chwilę wyjechałem, wróciłem dużo później niż planowałem, a że ostatnio wysiadła mi bateria w netbooku, nie mogłem się w podróży łączyć z Siecią (i Wami) na tyle, na ile bym chciał. Wiem, że to w gruncie rzeczy żadne wytłumaczenie, więc już zmilczę. Po czym zaproszę na imprezę, która tym razem odbywa się na moim poletku – czyli na Uniwersytecie Kazimierza Wielkiego w Bydgoszczy – UKW Game Festival.
Swego czasu zapowiadaliśmy konferencję „Prawda-Fikcja-Kłamstwo” Koła Naukowego Medioznawców na UMCS w Lublinie, a to dlatego, że w ogłoszeniu dla potencjalnych prelegentów była mowa nie tylko o literaturze i szeroko pojętej kulturze, ale też, bardzo konkretnie, o grach wideo. Pora o tej konferencji przypomnieć, bo 1. odbędzie się lada chwila, 2. są na niej referaty o grach wideo, 3. kończy się gościnnym występem Jawnych Snów.